Your hand in mine
we walk the miles...


Final Four Barcelona '98 (21-23/4/98)


Αφού... arribados, πήγαμε για... tostados

Ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή που ξεκίνησε με τα μεγαλύτερα όνειρα από όλους εμάς και που στο τέλος μάς άφησε μια πικρία και δύναμη για περισσότερο κουράγιο για την επόμενη χρονιά...
Όλα λοιπόν ξεκινήσανε στο Luton όπου ένας ένας κατέφταναν τα παιδιά, και εκεί καταλήξαμε 4 μέρες αργότερα, 4 μέρες που έκαναν την Βαρκελώνη κατακίτρινη. Στη Βαρκελώνη μέναμε σε ένα από τα πιο τουριστικά μέρη, στην οδό Ramblas.


Ρε μάθετε πρώτα να στήνετε ένα πανό και μετά πηγαίνετε Βαρκελώνες και μεγαλεία...

Εκεί η κίνηση δεν σταματούσε δευτερόλεπτο ακόμα και τις πρώτες πρωϊνές ώρες (α ρε Lancaster με την ησυχία σου), ενώ στο ξενοδοχείο μέναμε με πολλά παιδιά της Original από την Αθήνα.
Σ'εκείνη την περιοχή λοιπόν, παρ'ότι κανείς συναντούσε πολλούς Ιταλούς και Σέρβους, δεν σημειώθηκε κανένα "έκτροπο", σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις που όπως γνωρίζετε, έγιναν πολλά και δυσάρεστα.
Από πλευράς οργάνωσης υστερήσαμε σε μερικά σημεία, αλλά, έτσι τουλάχιστον θα είμαστε καλύτεροι στην επόμενη εκδρομή! Σε αυτό βοήθησε και ο τύπος από το πρακτορείο με τα λεωφορεία που ήθελε να βγάλει από τη μύγα ξίγκι, με αποκορύφωμα τη μέρα του τελικού που τελικά καταφέραμε να τον δούμε! (όχι τον τύπο, τον τελικό - ο τύπος καλύτερα να μη μας ξανασυναντήσει...)


Πάλι καλά που το στήσατε το πανό. Άντε και εις ανώτερα (στο γήπεδο)

Η ΑΕΚάρα τα πήγε μια χαρά... κανένας δεν περίμενε να φτάσει ως εκεί, έφτασε όμως και με το σπαθί της, αλλά η πικρία έμεινε γιατί δεν πας κάθε μέρα σε τελικό Ευρώπης και όποτε πας θες να το σηκώνεις... όμως φαίνεται το βάρος της μπάλας ήταν πολύ μεγάλο για όλους τους παίκτες ανεξαιρέτως... Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα παίχτη γιατί όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν και εκτός των άλλων, πιστεύω ότι θα θέλανε πιο πολύ απ'όλους μας να το σηκώσουνε... Απλά δεν ήταν η χρονιά μας. Του χρόνου... Εξάλλου δεν σταματώ να τραγουδώ ποτε!
Το μόνο αρνητικό σημείο ήταν ότι δεν γύρισαν να μάς χαιρετήσουν τη στιγμή που έπαιρναν τον πικρό δρόμο για τα αποδυτήρια... Ίσως κατάλαβαν όταν είδαν τον κόσμο στο αεροδρόμιο να τους αποθεώνει. Αυτό κάναμε, αυτό θα κάναμε. Και μπορεί οι στιγμές να ήταν δύσκολες, αλλά εκεί φαίνονται όλοι, παίχτες και οπαδοί. Σας ευχαριστούμε παιδιά! Ευχαριστούμε Γιάννη Ιωαννίδη, και σε περίπτωση που ασκηθεί κριτική σε βάρος σου, να ξέρεις ότι η ιστορία μάς κρίνει, και η δική σου ιστορία είναι πλούσια...
Μερικά (ακόμα) "ευχαριστώ" που θα ήθελα να δώσω:
1ον) στους κ.κ. Φιλίππου και Γρανίτσα για τα καλα εισιτήρια που μάς είχανε δώσει και για όλα τα άλλα που αφήσανε στους Ιταλούς μπροστά μας
2ον) στους αξιότιμους κ.κ. Ισπανούς μπάτσους για την απαράδεκτη συμπεριφορά και τον χωρίς αιτία ξυλοδαρμό σε Έλληνες και Σέρβους... άραγε αν σηκώναμε την κούπα και μπαίναμε μέσα πόσο ξύλο θα τρώγαμε;
3ον) στους Σέρβους για τα "ΑΕΚ" που ξεκίνησαν από τη μεριά τους
4ον) σε όλα τα άλλα παιδιά που ήταν μια πολύ καλή παρέα
5ον) σε όσους βοήθησαν για να γίνει αυτή η εκδρομή.

Αρίστος - Lancaster

Αφιερωμένο σε όσους στήριξαν την Βασίλισσα στα πέτρινα χρόνια και, κυρίως λόγω της υψηλής τιμής, δεν κατάφεραν να τα ζήσουν όλα αυτά...

Το πανό μας (κατά το ήμισυ) - Νίκο να'σαι καλά© SporTime


Lokomotiv Moscow - AEK (19/3/98)

Μετρημένοι (και πάλι) στα δάκτυλα του ενός χεριού, βρεθήκαμε στην ζεστή Μόσχα με χίλια δυο όνειρα.
Το τέλος του αγώνα μας βρήκε πικραμένους αλλά πιο δυνατούς...


Από αριστερά: Λάμπρος, Δημήτρης, Σωτήρης, Πάνος και Γιάννης...
...με φόντο το Κρεμλίνο και την Κόκκινη Πλατεία


Η δική μας παρουσία στο γήπεδο της Λοκομοτίβ


...


Η παρουσία της ΑΕΚάρας μας...


Κάποιοι Ρώσοι λαμβάνουν μαθήματα ΑΕΚ & Original


Πραγματικά ιστορική φωτογραφία...


Alba Berlin - AEK (18/12/97)

Ένα μικρό πουλμανάκι διένυσε... αρκετά χιλιόμετρα για να φέρει, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, λίγους (εδώ υπάρχουν διαφωνίες) ΑΕΚτζήδες πιο κοντά στην Βασίλισσα. Όχι όσο πιο κοντά γινόταν φυσικά. Εκεί, σε μια γωνία στήθηκε το Original show. Η νίκη ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα αυτής της εκδρομής που θα μείνει σε όλους αξέχαστη.
Στέλνουμε την αγάπη μας στην Original Νυρεμβέργης και σε όσους Ενωσίτες της Αγγλίας βοήθησαν για να γίνει αυτή η εκδρομή (οικονομικά και μη). Και φυσικά στους θεατές που είχαν στο λαιμό τους κρεμασμένα κόκκινα, πράσινα και μαύρα κασκόλ...


Μικρό (στο μάτι)...


Ο Γιάννης κι ο Μιχάλης κάνουν τα πρώτα βήματα για δημιουργία Original Αϊντχόβεν Club :)


Όχι, αυτό το έκαναν άλλοι :)


Κι όμως τον βρήκαμε τον δρόμο...


...και φτάσαμε στον προορισμό μας...


...και μετά την έξωση στη γωνία, όλα κύλησαν... ORIGINAL


Έτσι δεν είναι κορίτσια;


Είναι τρελλός ο οδηγός... (πιστέψτε μας)

Τα ξαναλέμε τον Μάρτη...

Πίσω στην αρχική σελίδα
Πίσω στις εκδρομές
1